Projeler

19 Haziran Bursa Kadın Sağlığı Çalıştayı

19 HAZİRAN BURSA KADIN SAĞLIĞI ÇALIŞTAYI

Kadın sağlığı koşullarını ve verilerini paylaşmak; yerel yönetimler ve kadın çalışması yapan sivil toplum kuruluşlarını bu alana katkılarını artırmak amacıyla TAP Vakfı olarak 2014 yılında toplantılar yapma kararı alarak Kadın Sağlığı Çalıştayları düzenlemeye başladık. “Kadın Sağlığı Çalıştayı”nın üçüncüsünü 19 Haziran 2014 tarihinde Bursa’da gerçekleştirdik.

Toplantıya Bursa Halk Sağlığı Müdürlüğü, yerel yönetimler, sivil toplum kuruluşlarından oluşan 43 temsilci katıldı. Bursa ili özelinde 2013 yılında kadın sağlığının durumunu ve Bursa Halk Sağlığı Müdürlüğü’nün bu alandaki çalışmalarını Dr. Erdinç Osman paylaştı. Halk Sağlığı Müdürlüğü olarak anne ölümlerini önlemek için yaptıkları çalışmalar sonunda 2014 yılında anne ölümlerinin gerçekleşmediğini, açılan gebe sınıfları ve gebe eğitimleri ile anne sağlığı konusunda gayretlerini paylaştı.

Toplantı açılışını Vakıf Genel Koordinatörümüz Nurcan Müftüoğlu yaparak “Aile Planlaması” kavramından “Üreme Sağlığı” kavramına nasıl gelindiğini, 1994  Kahire Uluslararası Nüfus ve Kalkınma Konferansı’nda (ICPD)alınan kararları ve Türkiye’nin de kabul ettiği temel noktaları vurguladı.

*  Nüfus sadece sayılar değil insanlardır.

*   Sürdürülebilir kalkınmanın / gelişmenin tam da merkezine insanların sağlıklı olması, üreme hakları ve kadınların güçlendirilmesini yerleştirilmiştir.

*   Cinsel sağlık ve üreme sağlığı (CSÜS) ile üremeye ilişkin hakların sürdürülebilir kalkınma, sürdürülebilir ekonomik büyüme ve tüm insan haklarına ulaşmada temel olduğu kabul edilmiştir.

Kadın Dostu Kentler Koordinatörü Burcu Üzümcüler “Bursa Yerel Eşitlik Eylem Planı”nı anlattı. İl bazında kadın sağlığı alanında eksik/ zayıf olan maddeleri sıraladı:

*  Ücretsiz sağlık hizmeti verildiğinin bilinmemesi. (Tanıtımın yeterli düzeyde yapılmaması)

* — Eskiden belediyenin sahip olduğu polikliniklerin kapatılması ve merkeze rahat ulaşılamaması.

— *  Ambulans hizmetinin talebi karşılayamaması.

— * Kürtaj yasasıyla ilgili bilgilendirmenin yetersiz oluşu.

— *  İl Özel İdaresi’nin kapatılması ile tüm yetkilerin Belediyelere devredilmesi. “Mücavir alan” sınırlarının genişletilmesi ile  hizmet sunumunda yetersizliğe yol açılabilmesi.

— * Bütçe kısıntısı yapılırken sosyo-kütürel gelişim ve sağlık kalemlerinde kesinti yapılması.

— * Cinsiyete dayalı veri toplanmaması.

— *  Sağlık İşleri Müdürlüğü2nde ruh sağlığına yönelik insan kaynağı olmaması (psikolog, psikiyatrist, pedogog, jinekolo vb… uzmanların olmaması.)

— * Ana-çocuk sağlığına ilişkin takiplerin yeterli düzeyde yapılmaması.

— * Takipleri yapacak uzmanlaşmış insan kaynağının olmaması, mevcut insan kaynağının da uzman olmaması.

Üzümcüler kadın sağlığı sorunları karşısında yapılması gerekenleri de sıraladı:

·         Kadınların sağlık hizmetlerine erişimi kolaylaştıracak düzenlemeler yapılmalı.

·         Sağlık görevlilerinin cinsiyet eşitliğine ilişkin farkındalık artırıcı çalışmalar yapılmalı.

·         Engelli kadınların sağlık hizmetlerine ulaşımı kolaylaştırılmalı.

·         Sağlık sektöründe cinsiyete dayalı yatay ve dikey ayrışmaların önüne geçilmeli.

·         Sağlık personeli yetiştiren kurumların müfredatına toplumsal cinsiyet dersleri eklenmeli.

·         Kadın sağlığına yönelik özel çalışmalar yapılmalı.

·         Kadınların maruz kaldığı çevresel ve mesleki sağlık riskleri azaltılmalı.

·         Yaygın eğitim kurumlarında kadın sağlığına yönelik eğitim programları uygulanmalı.

·         Kadınların yoğun olarak karşılaştığı hastalıklara yönelik araştırmalar desteklenmeli, teşhis ve tedavi yöntemleri yaygınlaştırılmalı.

Toplantının ikinci kısmında katılımcılar Bursa’da kadın sağlığı alanında gözlemledikleri sorunları sıraladılar:

·         Aile büyüklerinin geleneksel uygulamalarının olumlu sağlık davranışlarını etkilemesi

·         Kadınların özgüvensiz olması

·         Toplumsal cinsiyet eşitsizliği

·         Roman vatandaşların kültürel alışkanlıkları ( Kişisel hijyen, beden algısı, erken yaşta evlilik)

·         Göç bölgelerinde kız çocuklarının istismarı ve madde kullanımı

·         LGBTİ bireylerin sağlık erişimlerinde sıkıntı yaşamaları

·         Azınlık gruplarının sağlık erişimlerinin problemli olması

·         Dinin yanlış referans olarak kullanılması

·         Farklı etnik gruplara sağlık hizmeti sunumunun insan hakları temelli olmaması.

·         Sosyal güvenlik kapsamında olmayan bireylerin hizmetten faydalanamaması.

·         Hizmetlere ulaşımın sıkıntı olması

·         STK’ların ve sağlık çalışanlarının arasında iletişim eksikliği olması

·         Erken yaş evlilikleri

·         Çocuk cinsel istismarı

·         Kadınların bireysel sağlık sigortalarının olmaması, erkekler üzerinden sigortaya sahip olmaları

·         STK’ların desteklenmemesi